Γιατί να περνάμε καλά;
Τελικά αναρωτιέμαι πόσα πράγματα περνάνε μέσα από τον πόνο για να τα συνειδητοποιήσουμε, να τα κάνουμε κτήμα μας. Γιατί μαθαίνουμε πιο αποτελεσματικά μέσω του πόνου, αλλά όχι μέσω της ευτυχίας; Γιατί οι επώδυνες αναμνήσεις παραμένουν πάντα πιο ζωντανές και επανέρχονται στη μνήμη αυτόκλητες και χωρίς προειδοποίηση, ενώ μια χαρούμενη θύμηση θα πρέπει να ανασκαλέψουμε και να σκάψουμε μέχρι τελικά να την ανασύρουμε κάτω από στρώματα συνειρμικών εικόνων, παλεύοντας συνειδητά και επισταμένα, για να λάβουμε τελικά μια σκηνή, την οποία πολλές φορές έντονες επιφυλάξεις αμφισβητούν την αυθεντικότητά της; Μήπως τελικά ο πόνος αποτελεί πιο αξιόπιστο νόμισμα; Μήπως θα έπρεπε να μαθαίνουμε από μικροί να τον αποδεχόμαστε και να τον προσμένουμε; Ακόμα κι αυτό βέβαια απαιτεί πολλή προσοχή. Κάποιοι θα εκτιμήσουν τον πόνο ως έναν σοφό και αποτελεσματικό δάσκαλο, και τελικά θα μάθουν να τον αντιμετωπίζουν, όπως ένα πυγμάχος μαθαίνει να απορροφά τα χτυπήματα, επιτρέποντας στην ορμή τους να μεταφέρο...