Το Star Wars είτε δεν είναι ΕΦ, είτε (αν δεχτούμε ότι είναι) δεν προσφέρει τίποτατο νέο

 

Πλέον έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για παιχνίδια PC RPG . Που και που τα επισκέπτομαι (έχω μόνιμα εγκαταστημένο το Skyrim (το οποίο ποτέ δεν ολοκλήρωσα, αλλά πάντα το πιάνω από το σημείο που το άφησα και παίζω μία φορά το χρόνο), αλλά την πολυπλοκότητα που έχουν το Pen´n´Paper RPG (καθώς έχεις να συνεργαστείς/αντιμετωπίσεις πραγματικούς ανθρώπους και όχι λογισμικό) προς το παρόν δεν μπορούν ούτε καν να την αγγίξουν.

Οπότε αρκούμαι στα βιβλία και τις σειρές/ταινίες. Κι εκεί έχω πλέον βαρεθεί τις ιστορίες φάνταζι όπου οι κακοί είναι κακοί, επειδή απλώς είναι κακοί (όπως τα Ορκ) και οι καλοί είναι καλοί, επειδή είναι καλοί (όπως ο Λουκ Σκάιγουόκερ).
Απλοϊκότατες. μωρουδιακές αφηγήσεις, τις οποίες τελικά λατρεύουν σε επικίνδυνο βαθμό οπαδοί της alt-right (αλλιώς: νεο-φασίστες), των οποίων το μυαλό αδυνατεί να αναλύσει την πραγματικότητα, αρέσκονται στο να ανακαλύπτουν συνωμοσίες παντού (βλέπε pizza-gate) και λατρεύουν τους λευκούς μεσσίες με μαγικές δυνάμεις (βλέπε Dune).
Ιστορίες όπως αυτές του Star Wars και του Dune έλκουν ένα μεγάλο ποσοστό της άκρας δεξιάς, σε σημείο που, αν οι παραγωγοί τολμήσουν να αλλάξουν κάπως τα πρόσωπα για να προσελκύσουν κοινό που μέχρι πρότινος δεν μπορούσε να ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας (βλέπε γκέι, μαύρους, ανάπηρους και κάθε λογής περιθωριοποιημένες ομάδες) επαναστατούν και αρχίζουν να ουρλιάζουν κάθε λογής παπαριά, πως και καλά αλλοιώθηκε το μήνυμα της ιστορίας (βλέπε: θα μας αληόσουν των μπολιντισμό μας).

Κοντεύω τα πενήντα. Είμαι στον κατήφορο. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο για να τον σπαταλάω χαζεύοντας ηλιθιότητες που εντυπωσιάζουν παιδάκια και ηλίθιους ακροδεξιούς. Και καλώς ή κακώς οι πιο γνωστές ιστορίες φάνταζι αποτελούν είτε ένα αναμάσημα του φασιστικού ιδεώδους (ο άντρακλας που δεν μασάει, γαμάει όλες τις γκόμενες -οι γυναίκες μέχρι εκεί είναι κι αν δεν πληρούν τα εκάστοτε στερεότυπα περί εμφάνισης, τότε είναι κακές μάγισσες που θέλουν σφάξιμο- και κατουράει πολύ λίγο, αν και κατεβάζει τις μπύρες με το βαρέλι - βλέπε Κόναν), είτε αναμασάνε τη δυτική αντικομουνιστική προπαγάνδα που λέει πως ό,τι προέρχεται από την Ανατολή, έρχεται με μοχθηρούς σκοπούς, θέλει να ισοπεδώσει τα πάντα και να μας κάνει όλους το ίδιο και οι μόνοι που μπορούν να μας σώσουν είναι οι καλοί βασιλιάδες και οι ιππότες τους (άντε και οι καλοί μάγοι), ενώ ο λαός σε όλα αυτά είναι έρμαιο και απλοί θεατές (ναι, βλέπε: Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών). Δεν λέω πως Κόναν και Μέση Γη έχουν την ίδια λογοτεχνική αξία ή ότι τουλάχιστον ο ΆρχονταςΤΔ δεν περνάει και κάποια άλλα μηνύματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά (όπως η φιλία, η αυτοθυσία και η αυταπάρνηση - στον Κόναν ούτε κατά διάνοια δεν υπάρχουν τέτοια μηνύματα), αλλά αν το καλοσκεφτείς ελάχιστοι θα τα διακρίνουν.
Το μεγαλύτερο ποσοστό του φάνταζι είναι καταδικασένο να αναπαράγει μια αρρωστημένη, πλήρως αλλοιωμένη, ρομαντική εικόνα ενός ένδοξου παρελθόντος, όπου τα πάντα είναι ξεκάθαρα και είναι πασιφανές ποιος είναι ο κακός που μας τυραννάει.

Δυστυχώς ελάχιστοι γύρω μας έχουν το κουράγιο να οραματιστούν ένα καλύτερο μέλλον. Το να οραματιστείς ένα καλύτερο μέλλον και να θέσεις πορεία για εκεί είναι πιο κοπιαστικό, ενέχει ρίσκο και απαιτεί να βαδίσεις σε άγνωστα εδάφη, ενώ ένα παρελθόν που έχει ήδη βιωθεί, σημαίνει (στα μυαλά των ηλίθιων τουλάχιστον) πως δεν χρειάζεται πολλή δουλειά για να το ξανάχουμε. Αυτό ακριβώς σημαίνει να είσαι συντηρητικός: το να τρέμεις το κάθε τι νέο, το κάθε τι άγνωστο, πολύπλοκο, πρωτοπόρο, ρηξικέλευθο. Θέλεις τη σιγουριά του ήδη πεπραγμένου.

Η καλή ΕΦ κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και γι' αυτό δεν έλκει αυτά τα μυαλά. Και γι' αυτό το Star Wars είτε δεν είναι ΕΦ (που δεν είναι), αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε ότι είναι, τότε ανήκει στο χειρότερο είδος της ΕΦ, αυτής δηλαδή που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον θεατή, ώστε μετά τη θέαση να βγει λιγάκι καλύτερος ως άνθρωπος, αλλά ούτε και στη φαντασία μας, ώστε να οραματιστούμε ένα καλύτερο αύριο.